się chwyta

См. также в других словарях:

• chwytać się – chwycić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwycić się za bolącą rękę, nogę. Chwytać się za głowę ze zdumienia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… …   Słownik języka polskiego

• uchwyt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. uchwytycie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś, czego się chwyta, aby nie stracić równowagi, zachować bezpieczeństwo; zaczep : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stał w autobusie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szczypce — blp, D. szczypcepiec a. szczypceców 1. «narzędzie ręczne, zakończone dwiema zaciskającymi się szczękami, którymi się chwyta przedmioty; cęgi, kleszcze» Szczypce metalowe, drewniane. Szczypce ślusarskie, kowalskie, ogrodowe. Szczypce do węgla.… …   Słownik języka polskiego

• uchwyt — m IV, D. u, Ms. uchwytycie; lm M. y 1. «to, za co lub czym się chwyta; urządzenie służące do przytrzymywania, umocowywania czegoś; także: pomocnicza część przedmiotów i narzędzi, przystosowana do ujęcia ręką; rączka, rękojeść, zaczep» Uchwyt… …   Słownik języka polskiego

• brzytwa — ż IV, CMs. brzytwawie; lm D. brzytwaytw a. brzytwatew «ostry nóż do golenia, zwykle składany» Ostrzyć brzytwę. Ciąć jak brzytwa. Ostry jak brzytwa. □ Tonący brzytwy się chwyta …   Słownik języka polskiego

• chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… …   Słownik języka polskiego

• kleszczowina — ż IV, CMs. kleszczowinanie; lm D. kleszczowinawin 1. bot. → rącznik 2. techn. «część materiału, którą się chwyta kleszczami podczas kucia, a potem jako niepotrzebną odcina» …   Słownik języka polskiego

• tonący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. tonąć (p.) tonący w użyciu rzecz. «człowiek, który tonie» Ratować tonących. □ Tonący brzytwy się chwyta …   Słownik języka polskiego

• chwytać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, chwytaćam, chwytaća, chwytaćają, chwytaćany {{/stl 8}}– chwycić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, chwytaćcę, chwytaćci, chwyć, chwytaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chwycić — 1. Chwytać coś na gorąco «dostrzegać i przedstawiać coś bezpośrednio, w trakcie, gdy się dzieje»: Co w nim uderza, to pewna przesada (...) tak typowa dla każdego młodego pisarza, który usiłuje chwytać rzeczy na gorąco. G. Herling Grudziński, Inny …   Słownik frazeologiczny